پشت شش گوشه تا سحر ماندم گریه گریه کمیل میخواندم نیمه شب ناگهان شدم سرمست عطر سیب اش هنوز یادم هست تو از این درد و غصه آگاهی با خودم فکر میکنم گاهی درد دوری کشیده بودم باز کریلا را ندیده بودم کاش
اشک هآ که آپلود نمی شوند آدم ها غمگین تر از عکس هایشان هستند همین تر از اینستا و تلگرام آدم های دوران عکس های کاغذی هم همین بودند چه کسی از گریه هایش عکس میگیرد؟ روزهای بد توی آلبوم نمی آیند روزهای بد توی اینستا و تلگرام نمی ایند